„Po
prostu żyj dobrze. Po prostu żyj” – Louisa nie przypuszczała nawet, że tak
proste słowa mogą okazać się tak trudne do zrealizowania. I ciężko jej się
dziwić. Wydawało się, że Paryż będzie dla niej tylko jednym z przystanków w
cudownym, pełnym perspektyw życiu. Tymczasem jest zupełnie tak, jakby dawna Lou
w pasiastych rajstopach umarła w tamtym pokoju w Szwajcarii. Teraz jest tylko
jej smutna i wściekła wersja. Wściekła nawet na Willa, który ją zostawił,
przewracając jej świat do góry nogami. Wściekła, bo nie ma pojęcia, jak ten
świat złożyć do kupy, żeby znowu było dobrze.
Powstanie Wolnego Miasta Rades nie przebiegało lekko ani kolorowo. Narodzinom tego zamkniętego imperium towarzyszyły okrutne walki, przez które ulice spłynęły krwią. Teraz władzę nad miastem sprawują zmiennokształtni, których – jak inne fantastyczne stworzenia – coś niesamowicie ciągnie do tego miejsca. Ta ustalona hierarchia zdaje egzamin, dopóki jakaś tajemnicza siła nie zwraca się przeciwko przewodniczącej grupie. Giną kolejne osoby, czemu nawet lider zmiennokształtnych nie potrafi zaradzić. Tymczasem żądny krwi przeciwnik staje się coraz bardziej bezwzględny…
Twórczość Igi Wiśniewskiej już znam, dlatego siadając do „Przeklętej” miałam pewne oczekiwania – dość wysokie, prawdę mówiąc. Niby powinnam zachować bezstronność i tym samym potraktować tę powieść jako odrębny przypadek, ale mając już jakieś zdanie na temat autora nie sposób nie postrzegać kolejnych dzieł przez jego pryzmat. Tymczasem efekt końcowy zdecydowanie prześcignął moje wyobrażenia; książkę dosłownie połknęłam, nie zauważając upływu stron aż do chwili, w której dotarłam do tylnej okładki.
Początkowo, przyznaję, byłam dość skołowana. Autorka zaczęła z grubej rury, bo już w prologu zapowiedziała czyjąś śmierć, miałam zatem pełne prawo przeczuwać, że zakończenie nie będzie do końca szczęśliwe. Trochę potrwało, zanim we wszystkim się rozeznałam; na szczęście informacje były stopniowo uzupełniane, dlatego mogłam w pełni wciągnąć się w świat przedstawiony, który jednocześnie nie zgubił tajemniczości. Kwestią przyzwyczajenia była również narracja: niby pierwszoosobowa, ale regularnie przeskakująca między bohaterami, przez co poznajemy różne punkty widzenia. Z początku zastanawiałam się, czy nie lepiej było po prostu użyć narratora trzecioosobowego, jednak po głębszym zastanowieniu stwierdziłam, że zabieg zastosowany przez autorkę wypadł dużo lepiej. Dzięki niemu dobrze zaznajomiłam się z postaciami i nic mi nie umknęło.
Fabuła pochłonęła mnie bez reszty, w zasadzie im dalej, tym było coraz lepiej. Co prawda poszczególne motywy może nie należą do jakichś specjalnie odkrywczych, co powodowało, że czasem nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że gdzieś to już kiedyś widziałam, jednak akcja rozwija się ciekawie i podtrzymuje napięcie, które panuje niemal od początku. Grupa kompletnie różnych od siebie bohaterów zaczyna współpracować, żeby odkryć, kto porywa, a następnie z zimną krwią morduje zmiennokształtnych. Porzucone ciała noszą na sobie ślady magii, co dodaje dodatkowego smaczku, bo w Rades magia bywa traktowana sceptycznie, nawet przez paranormalne istoty. Nie mogłam się doczekać rozwiązania zagadki – i przyznaję, że jest ono satysfakcjonujące. Książka jest zbudowana naprawdę logicznie, widać, że autorka dokładnie przemyślała to, o czym chce pisać, więc w efekcie powstała spójna, intrygująca całość. Ogromny plus za inspirację mitologią grecką, którą uwielbiam.
Co do głównych bohaterów „Przeklętej”, to bardzo mi się podobało, jak zostali wykreowani. Autorka poświęca każdemu z nich odpowiednią ilość czasu, przez co do wątków wiodących dołączają te pomniejsze, dzięki którym lepiej poznajemy daną postać. Szczerze mówiąc polubiłam wszystkich bez wyjątku. Miriam jest chodzącą zagadką, której nie brakuje ciętego języka i pewności siebie. Lubię takie mocne, niezależne bohaterki. Iwan był po prostu przeuroczy (scena z jego teściami – coś pięknego), podobnie jak Ben, tak oddany nauce i swoim badaniom, że człowiek mimowolnie zaczyna podziwiać jego intelekt i pasję. Ucieszyłam się też, że z Davida – wspomnianego już przywódcy zmiennokształtnych – autorka nie zrobiła idealnego faceta bez skazy, tylko zwykłego człowieka (jeśli można nazwać człowiekiem kogoś, kto zamienia się w pumę). Świetna była także Vivian, czyli medium i mam nadzieję, że w kolejnych częściach, które są planowane, ta bohaterka jeszcze bardziej się rozwinie.
Sam finał powieści był po prostu niesamowity, nie mogłam się oderwać. Choć pewną istotną rzecz udało mi się przewidzieć, nie odebrało mi to frajdy – zwłaszcza po epilogu, który zostawił mnie z otwartą buzią. No nieźle! Całe szczęście, że będą jeszcze dwa tomy, bo odkrycie sekretu Miriam nie do końca zaspokoiło moją ciekawość i chciałabym dowiedzieć się więcej. Język autorki, moim zdaniem, nie budzi żadnych powodów do narzekań; zdarzyło mi się zauważyć powtórzenia, ale ogólnie styl jest dobrze wypracowany i przyjemny w odbiorze. Nie zabrakło też odrobiny humoru, co bardzo sobie cenię w książkach Igi Wiśniewskiej.
„Przeklęta” to naprawdę nieźle poprowadzona, wciągająca powieść fantastyczna, skierowana raczej do młodzieży, choć nie mogę się oprzeć wrażeniu, że i starszy czytelnik dobrze by się przy niej bawił. Mnie podobała się bardzo i nie mogę doczekać się kontynuacji, zwłaszcza że nie bez powodu jedna z opinii głosi, że Iga Wiśniewska to Mistrzyni Perfekcyjnych Zakończeń. Miano zdecydowanie zasłużone.
8,5/10
Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Lucky.
Przy okazji: dzisiaj mija dokładnie rok funkcjonowania tego bloga! Dobiłam też do 50 opublikowanych postów. Wszystkim bardzo dziękuję za wsparcie, zainteresowanie i komentarze <3
Myślę, że część
z was na pewno słyszała o Beowulfie – powstało kilka filmów i książek z tym
bohaterem. Sama historia sięga najprawdopodobniej VIII wieku, kiedy powstał
związany z tym mit, spisany później przez anonimowego twórcę w postaci poematu
heroicznego. Wcześniej (a wielka szkoda) nie zainteresowałam się bliżej tym
motywem, ale z ciekawości zaczęłam oglądać kolejną adaptację przygód Beowulfa,
której zrealizowania podjęła się stacja ITV.
Od czasu do
czasu blog (i wy zapewne też) potrzebuje nieco odetchnąć od recenzji, dlatego
dzisiaj przychodzę do was z kolejnym tagiem. Nominowała mnie do niego Chaotyczna A. – dziękuję za nominację i przepraszam, że dopiero teraz na nią odpowiadam :D
Pytania w tagu, jak sam tytuł wskazuje, dotyczą książkowego portalu
lubimyczytac.pl.
Nad
książką Jojo Moyes nie będę się rozwodzić. Powiem tylko tyle, że rzadko płaczę
przy czytaniu, a po skończeniu tej powieści nie mogłam się opanować. Od tej
pory „Zanim się pojawiłeś” zaliczam do
grona swoich ulubieńców. Nic dziwnego, że nie mogłam doczekać się ekranizacji i
tylko odliczałam dni do zarezerwowanego seansu. Nie wiem, czy kiedykolwiek zdarzyło się, by moje (wysokie zresztą)
oczekiwania wobec filmu zostały tak dobrze spełnione.
Związek Alayny i Hudsona stopniowo się rozwija. Wydaje się, że ostatnia burza, którą udało im się przetrwać, tylko umocniła ich więź. Teraz ma nadejść kolejny etap: etap szczerości, wzajemnego zaufania, etap „na zawsze”. To wszystko wykluczają jednak sekrety, które zamiast znikać, jeszcze bardziej przytłaczają ich oboje. Tajemnice zaczynają za nimi chodzić – niektóre nawet dosłownie…
Poprzednie części „Uwikłanych” naprawdę mi się podobały, tym samym przywracając wiarę w to, że współczesne erotyki mogą być całkiem dobre. Nie mogłam się doczekać trzeciej części, „Na zawsze” (nawiasem mówiąc, gdyby nie tendencyjność tego gatunku literatury, trochę bym się wściekła na tytuł, który według mnie zdradza charakter zakończenia). Jak tylko znalazłam wolną chwilę, zabrałam się za czytanie. Muszę przyznać, że mam mieszane uczucia, choć na całe szczęście przeważają te pozytywne.
Trzeci tom opowiadający historię Alayny i Hudsona, która zaczęła się od udawanego związku, a rozwinęła w prawdziwą miłość, bez wątpienia wciąga. Już przy poprzednich dwóch książkach zdążyłam polubić styl autorki i pod tym względem nadal nic się nie zmieniło. Laurelin Paige operuje prostym, przyjemnym w odbiorze językiem, a dodatkowo stawia nie tylko na dialogi czy opisy sytuacji, ale także na wewnętrzne przeżycia bohaterów. W poprzednich erotykach, z którymi miałam do czynienia – tak, mam na myśli konkretne tytuły – nieco brakowało mi tej głębi. Mimo wszystko „Na zawsze” wypada nieco gorzej od swojej poprzedniczki, „Obsesji”. Niby podtrzymuje poziom całego cyklu, jednak tom drugi był o wiele ciekawszy; tutaj chwilami miałam wrażenie, że kolejne wydarzenia są niepotrzebnie rozwleczone.
Po raz kolejny nie mogę odmówić autorce przemyślanej fabuły, wszystko trzyma się kupy od początku do końca i tworzy zgrabną, logiczną całość. To, co cieszy mnie najbardziej, to znaczne rozwinięcie wątku z Celią, ex-dziewczyną Hudsona: co prawda to określenie nie do końca do niej pasuje, jednak wydaje się najtrafniejsze. Jakby na to spojrzeć z boku, Celia za dużo przez całą książkę nie mówi, ale cały czas pojawia się w tle i odpowiada za napiętą atmosferę. Akcja jest z pewnością przewidywalna, co nie poczytuję jako wadę, a bardziej jako nieodłączony element gatunku, za to rozczarowało mnie ujawnienie tej „wielkiej tajemnicy” Hudsona. W ogóle mnie to nie zaskoczyło, oczekiwałam większego efektu „wow”.
Chociaż seria „Uwikłani” zalicza się do literatury erotycznej, sceny seksu wcale nie dominują nad resztą fabuły. Bardzo mi się podoba, że autorka potrafi wyważyć odpowiednie proporcje między erotyką, a właściwą akcją. Seks jest opisany zmysłowo, nie ciągnie się przez wiele stron, jak podkreślałam również przy poprzednich dwóch częściach, zdarzają się jednak niezręczności językowe. Mogłabym zwalić wszystko na tłumacza, ale z czasem doszłam do wniosku, że nasz ojczysty język, choć piękny i bogaty, nie jest dostosowany do takiej tematyki: wychodzi albo śmiesznie, albo wulgarnie.
Zasób bohaterów w zasadzie pozostaje ten sam, choć trzeba przyznać, że mój stosunek do niektórych diametralnie się zmienił. Jak przy poprzednich tomach nawet lubiłam Alaynę, tak w tym zaczęła mnie doprowadzać do szewskiej pasji. Z kolei Hudson, do którego za nic nie mogłam się przekonać, w końcu zaczął zdobywać moją sympatię. Poza tym wciąż uwielbiam Jacka i oczywiście siostrę Hudsona, Mirabelle, która jest po prostu urocza. Lubię nawet Celię – to ona wprowadziła do powieści najwięcej kolorytu. Cieszę się, że częściej pojawiała się Liesl, za to z ogromnym zawodem przyjęłam totalne odsunięcie od fabuły brata głównej bohaterki. Miałam nadzieję, że autorka lepiej pokaże relację między rodzeństwem, tymczasem Brian praktycznie w ogóle się nie pojawia. Szkoda.
„Uwikłani. Na zawsze” to całkiem niezłe dopełnienie serii. Zakończenie jest słodkie, wręcz cukierkowe, ale kto by się spodziewał czegoś innego? Miłośnikom takich książek mogę z czystym sumieniem polecić cały cykl: jest dobrze napisany, wciągający i po prostu przyjemny, zwłaszcza na leniwe, gorące popołudnie.
7/10
Za egzemplarz bardzo dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu.
Popularne posty
-
O boskiej poezji Biorąc do ręki debiutancki tomik wierszy Małgorzaty Kulisiewicz pt. „Inni BOGOWIE” trochę się bałam. Chociaż dzięki ...
-
Od czasu do czasu blog (i wy zapewne też) potrzebuje nieco odetchnąć od recenzji, dlatego dzisiaj przychodzę do was z kolejnym tagiem. No...
-
Wszyscy wiedzą, dlaczego Olivia została wyrzucona z poprzedniej uczelni. Nie pomaga to w zaaklimatyzowaniu się w nowym miejscu, szczegó...
-
Bardzo chciałam, żeby ten (miejmy nadzieję) regularny cykl na blogu przybrał formę zestawienia TOP – tym samym co miesiąc dostawalibyśc...
-
Jeśli ktoś obawia się, że ten wpis będzie równie długi co poprzedni, to może już teraz odetchnąć z ulgą. W czerwcu oglądałam zde...
Wyświetlenia
Archiwum
-
►
2019
(
42
)
- ► października ( 4 )
-
►
2018
(
36
)
- ► października ( 5 )
-
►
2017
(
58
)
- ► października ( 7 )
Obsługiwane przez usługę Blogger.
Zaglądam
-
„Dom Pożądania” Alexis Henderson | Bezsenne Środy2 godziny temu
-
-
-
-
-
"Krew nas połączy" Łukasz Damaziak4 tygodnie temu
-
-
Czwarte skrzydło: gdyby tylko to było dobrze napisane...2 miesiące temu
-
GOLDEN SIN. ŻADNYCH GRANIC [reklama]10 miesięcy temu
-
Homo artist1 rok temu
-
#PRZENIOSŁAM SIĘ!2 lata temu
-
Anna Niemczynow - "Sen na pogodne dni"2 lata temu
-
-
-
[1333] White Deer3 lata temu
-
Wojciech Chmielarz - Wyrwa3 lata temu
-
-
-
E-BOOK: Nie odpisuj - Marcel Moss4 lata temu
-
-
love maze [495]5 lat temu
-
-
-
517# What I've Done5 lat temu
-
-
„Guerra” – Melissa Darwood5 lat temu
-
Wyniki konkursu5 lat temu
-
-
Słuchaj swojego serca.5 lat temu
-
-
-
-
-
Rozczarowująca polska fantastyka5 lat temu
-
-
-
-
Spider-Man: Homecoming6 lat temu
-
"Candy" Kevin Brooks6 lat temu
-
-
ShinyBox - maj 20176 lat temu
-
Nabór!6 lat temu
-
-
RECENZJA: 7 gün Ayran7 lat temu
-
-
-
Zaczarowany Konkurs7 lat temu
-
-
SERIAL: The Originals SEZON 17 lat temu
-
-
-
Zapowiedź8 lat temu
-